توضیحی مختصر از متن فایل  :

مقدمه:

   ایرانی ها در گردشگری جهانی فقط70% سهم بدست آورده اند در صورتیکه سالیانه 4 میلیارد دلار گردشگری کرده اند و ارز به سایر کشورها تزریق شده است در صورتیکه ابوظبی در سال2006 بیشتر از 9/2 میلیارد درهم درآمد گردشگری داشته که فقط سود خالص هتلداری یک میلیارد و نهصد میلیون دلار بوده است.با توجه به اینکه ایران از نظر جاذبه های گردشگری جزء ده کشور اول جهان محسوب میشود تا کنون نتوانسته سهم در خودجایگاهش بدست آورد مواردی چون جنگ تحمیلی، حادثه 11سپتامبرو حوادث خاورمیانه تاثیرگذار بوده ضمناً تغییر مدیریت های پی درپی و مدیریت های سلیقه ای خود عامل دیگری در روند نرسیدن جایگاه واقعی این صنعت است با توجه به آثار ثبتی یونسکو همچون تخت جمشید، نقش رستم و... و تنوع آب و هوایی چهارفصل بودن.

هرچند در چشم انداز 20ساله حدود 20میلیون گردشگر را هدف قرار داده ایم و شاید برآورد بسیار بالایی از دیدگاه دبیر کل سازمان جهانی گردشگری باشد ولی بقول ایشان با توجه به توانائیهای بالقوه به دور از دسترس نمی باشد ولی با روند فعلی که معاونت سازمان جهانگردی در ماهه اول سال جاری فقط200 تا250 هزار نفر از کشورهای همسایه بویژه عراق به زیارت امام رضا(ع) سفر کرده اند و آمارکلی بیش از400هزار نفر در سطح کشور نبوده است که آنهم مورد تائید دست اندرکاران تورهای مسافرتی نیست خود قابل تأمل است.ایران حدود25 پناهگاه حیات وحش،12 گونه گیاهی، 350 نوع خزنده، 14 قله 3هزارمتری ببالا 16تالاب و 22 چشمه آبگرم معدنی منحصربفرد در جهان را داراست.درسالهای2006و2007 کشور هندوستان بمرکز نمایشگاههای پزشکی درگردشگری تبدیل شده است ودر حوزه توریسم درمانی 20% رشد داشته است.

تعریف گردشگری:

·     گردشگری عبارتست از مجموعه فعالیتهای افرادی که به مکانهایی خارج از محل سکونت خود بطور موقت به قصد تفریح و استراحت و انجام دیگرامورمسافرت میکنندتا نیازهای حیاتی، فرهنگی و شخصی خود را بشکل مصرف کننده و کالاها و خدمات اقتصادی و فرهنگی برآورده سازند.

·     گردشگری پدیده چندوجهی که به بررسی جابجایی حرکت انسان بسمت مقصدی غیرازمحل سکونت معمولی اش واقامت وی درآنجا می پردازد.

·     در قانون توسعه صنعت گردشگری مصوبه مجلس شورای اسلامی «گردشگری و ایرانگردی و جهانگردی را مسافرت انفرادی یا گروهی که بیش از 24ساعت بوده و به منظور کسب و کار نباشد» مطرح نموده است.

انواع گردشگری: در فایل موجود می باشد

گردشگری حلال

بنا به بررسی های WTM گردشگری حلال به صورت نوع خاصی از گردشگری مذهبی, منافع کشف نشده بسیار و شانس های تجاری زیادی را به کشورهای مسلمان و به خصوص آسیانه میانه ارائه می کند. گردشگری حلال, نوعی از گردشگری مذهبی است که تمام فعالیت های آن از نظر قوانین اسلامی مجاز شمرده می شوند.در این باره واتیکان در 2007 خطوط هواپیمایی مخصوص به زائران خود را راه اندازی کرد که می تواند الگویی برای خطوط حالا باشد. این خطوط می توانند فاکتورهایی را در بر گیرند تا سفر را برای مسلمانان به خصوص هنگامی که برای زیارت و یا سایر مسائل مذهبی مسافرت می کنند, راحت تر و لذت بخش تر کند. که می تواند شامل :

-       سرو غذا حلال

-       توجه به اوقات شرعی و نماز

-       قرار داد قرآن در کنار صندلی های هواپیما

-       پخش برنامه های مذهبی در طول پرواز

-       در نظر گرفتن بخش هایی مجزا برای بانوان و آقایان

-       ایجاد هتل بانوان

جایگاه گردشگری در فرهنگ اسلامی

در فرهنگ اسلامی، سیاحت به عنوان سیر آفاق در برابر سیر انفس مورد توجه قرار گرفته است. اسلام به انسان و نیازهای او نگاه ویژه ای دارد و آنچه را که به واقع زندگی را لذت بخش و آسان می کند و در جسم و روح و روان انسان موثر است، به رسمیت می شناسد.در دنیای ماشینی امروز، انسان بیش از گذشته به استراحت و گردش نیازمند است تا آثار ناشی از فشارهای روحی و روانی را حتی المقدور خنثی کند؛ زیرا از این منظر، گردشگری و سیاحت یک تجربه درون گرایانه است. بشر می خواهد لحظاتی را بدست آورد که جان و روح خسته، مکدر، تاریک و متلاشی شده اش به آزادی، فراخی، لذت و زیبایی ماورایی برسد؛ می خواهد از این راه معنویت زندگی اش را تأمین و فروریختگی اش را جبران کند.

مسافرت از سنت های پسندیده در جوامع مختلف بوده است. انسان ها هنگام سفر از نقطه ای به نقطه دیگر و از زمانی به زمان دیگر در راستای رشد و کمال حرکت می کنند. قرآن کریم در آیات بسیاری بر سیر و سفر تاکید داشته و به انسان توصیه می کند که به مسافرت بپردازد. به ترتیبی که می فرماید: «قل سیروا فی الارض... فسیروا فی الارض...»با اندک تأملی بر آیات راهگشای قرآن، به روشنی در می یابیم که با سفر کردن می توان به مطالعه آفاق و انفس و کسب علم و تجربه، خداشناسی از طریق مردم شناسی و شناخت عظمت خلقت، اعتقاد به معاد، مطالعه سنت های غلط و ضد ارزش های اسلامی و اخلاقی و همچنین عبرت آموزی از سرگذشت پیشینیان پرداخت.

از نظر قرآن علاقه مندی به کمال و تفریح و تفرج، کسب روزی حلال و رفع نیازها، تقویت حس پرستش خالق و از بین رفتن جهالت ها از دیگر فواید سفر است. از مهم ترین آیاتی که به طور مستقیم به مقول جهانگردی پرداخته است، می توان به سوره مبارکه آل عمران (آیات137-138)، سوره مبارکه توبه (آیه42)، سوره مبارکه یونس (آیه 22)، سوره مبارکه نحل (آیه 80)، سوره مبارکه انعام (آیه 11)، سوره مبارکه یوسف (آیات 109و111)، سوره مبارکه عنکبوت (آیه20) و سوره مبارکه روم (آیات 9و10) اشاره کرد.

زیارت بخش مهمی از فعالیت های مربوط به گردشگری مذهبی را دربرمی گیرد. اگر نگاهی به آیه 156سوره بقره بیندازیم، درمی یابیم که در فرهنگ اسلامی هدف اصلی از خلقت، رشد و ارتقای معنوی است؛ از این رو یکی از راه های تقویت معنویت و ایجاد ارتباط با معبود، زیارت است. انسان وقتی به معنای عمیق زیارت نامه ها توجه کند و با عشق و علاقه به زیارت بپردازد، احساس می کند از طریق مکانی که مشغول زیارت است، به معبود خود نزدیک تر شده است. بسیاری از اوقات، مسیر زیارت همراه با عشق و از خودگذشتگی است. زیارت پیوند قلبی است نه محاسبه عقلی، لذا عمق و تأثیرگذاری آن نسبت به امور مادی به مراتب بیشتر است.آنچه زائر را به پیمودن راه ها و طی مسافت ها و تحمل رنج و سفر و استقبال از خوف و خطر وامی دارد، کشش درونی و علاقه قلبی اوست و هر جا که عشق بیاید، خستگی رخت بر می بندد.

جاذبه های گردشکری ایران و جهان  در فایل موجود می باشد