فراهویت در معماری

   همان‌طور كه ميدانيد تحقيق ما درباره فراهويت در معماري است. و اين  فراهويت نه رسيدن به همه هويتهاي مشترك ميان انسانها بلكه پاسخگويي به ماهيت انسان است .

   در اين روند ابتدا بايد بدانيم انسان كيست كه طي اين شناخت هم در پي يافتن                     

وجه مشترك همه انسانها هستيم .

   سپس به بررسي نظر كريستوفر الكساندر تحت عنوان كيفيت بي‌نام كه در همه  

انسانها مشترك است مي‌پردازيم .

  كريستوفر الكساندر معتقد است اين كيفيت در بناها به وسيله طرح الگوهاي زنده و

ايجاد زبان مشترك در همه مي‌تواند تلاشي براي رسيدن به هويت جاودانه براي فضايي خاص باشد . و بعد به بيان ديدگاههاي موافق و مخالف با اين روند و حتي نياز انسان به جاودانگي مي‌پردازيم و در نهايت بايد بگوييم كه هدف ما رسيدن به نتيجه خاصي نيست .

فطرت

 به گفته شايگان هر هويت ابا واجدادي و ارثي با هر خاستگاهي كه داشته باشد از

بيرون تحميل مي‌شود و ما آن را تصاحب مي‌كنيم بي‌آنكه فرصت انتخاب داشته باشيم هويت حقيقي نوعي آفرينش است .

ما ميراثي داريم كه سرچشمه آن خارج از چهارچوب فرهنگي است ارثيه‌اي كه

از طبيعت و از آنچه ما به مثابه موجود زيستي با ديگر انسانها اشتراك داريم به ما رسيده است .

   با تكيه بر اين هويت حقيقي انسانها داراي يك ماهيت مشتركندكه از آن تعبير به فطرت ميشود.

  در فطرت وجوه اصلي بر چهار قسم است:

1- حقيقت‌جويي كه به علم منتهي مي‌شود.

2- نيايشگري كه به دين منتهي مي‌شود.

3- ايثارگري كه به اخلاق منتهي‌ مي‌شود.

4- زيبايي‌شناسي كه به هنر منتهي مي‌شود.

حال هنر يا زشت است يا زيبا اخلاق يا خوب است يا بد علم يا درست است يا

نادرست .

با توجه به اين دانشها كه از پس نيازها به وجود آمده‌اند آيا ما مي‌توانيم معماري         

بوجودآوريم كه هم درست باشد هم زيبا هم خوب ؟ اگر بتوانيم به اين معماري دست يابيم اين معماري پاسخگو به انسان مي‌باشد.

البته بايست بگوييم كه ديدگاه ما بر اساس اين اصول و معيارهاي اوليه‌اي است

 كه اعتقاد داريم همه ما بر آن متفقيم .