توضیحی مختصر از متن فایل  :

چکیده: عدم وجود تمایز بین انواع ترکیب ( ادغام، تلفیق، اشتراک منابع و غیره) با یکدیگر و با هلدینگ و شباهت عملیات شرکت های هلدینگ از نظر بهره برداری از منابع خود و تحصیل منفعت با شرکت های سرمایه گذاری، موجب ناشناخته و نامانوس بودن این شرکت ها در ایران شده است. در این مقاله تلاش بر این است که ضمن معرفی شرکت های هلدینگ، به بررسی و تفکیک هلدینگ ها از شرکت های سرمایه گذاری، شرکت های بزرگ، تراست، ادغام و تلفیق پرداخته و تفاوت های موجود بینشان را بررسی نماییم.

کلمات کليدي: هلدینگ، ادغام، تراست، شرکت های سرمایه گذاری، چالش های هلدینگ در ایران

1.      مقدمه

 یکی از استراتژی های مدیریتی برای حداکثر کردن سود بنگاه های تجاری ترکیب واحد های تجاری است. سازمان های توانمند برای ورود به عرصه رقابت جهانی، مقابله با ناپایداری محیط های بازار، رشد، تلاش برای کسب سهم بیشتری از بازار، ورود به فعالیت‌های جدید و سودآفرین، ارزش آفرینی، کاهش هزینه،  فعالیت خود را به صورت هلدینگ درآورده اند تا به این صورت ضمن چیره شدن بر مشکلات خود به رقابت در سطح جهانی بپردازند(دستمالچی و همکاران،1390). اثر گذاری شرکت های هلدینگ در بخش های مختلف اقتصادی بسیار با اهمیت است و بسیاری از کشورها را به اسم هلدینگ هایشان شناخته می شوند به همین علت اثربخشی فعالیت ها در اقتصاد نوین جهانی به اثربخشی راهبرد های شرکت های هلدینگ بستگی دارد. از این رو سازمان های توانا تمایل زیادی برای فعالیت در قالب هلدینگ و بهره گیری از توانایی های یکدیگر دارند تا بدین وسیله ضمن فائق آمدن بر مسائل و مشکلات خود به رقابت در سطح بالاتر و رقابت در عرصه جهانی بپردازند. بسیاری از مدیران ساختار هلدینگ را فرمول معجزه آسایی یافتند که هر مشکل سازمانی مانند پیچیدگی و روابط اقتصادی، اقتصادی نبودن فعالیت ها و موانع رشد را مرتفع می کند.(گولد و همکاران، 1389). شرکت های هلدینگ با ابعاد مختلف، در قبل و بعد از جنگ جهانی دوم در بعضی از کشورهای اروپایی ایجاد شدند. سپس موج تشکیل این شرکت ها در دهه های 60 و70 وارد آسیا و آفریقا شد. نوع پیشرفته تری از این نوع شرکت ها در مقیاس گسترده در سال های 1988 تا 1991 در الجزایر و مصر به وجود آمد که توانستند اثر گسترده ای بر ساختار های سازمانی و فعالیت های کاری داشته باشند(دستمالچی و همکاران،1390).

تفاوت هلدینگ و ادغام و تلفیق

یکی از استراتژی های سطح شرکت، استراتژی تصاحب و ادغام شرکت هاست که در راستای خلق ارزش و افزایش ثروت صاحبان سهام اتخاذ می گردد. مهم ترین انگیزه که مدیران عالی شرکت ها را به انجام چنین معاملاتی تشویق می کند؛ کسب هم افزایی، افزایش ثروت صاحبان سهم، صرفه جویی در مقیاس و حیطه، افزایش سهم بازار،افزایش کارایی، افزایش توان تحقیق و توسعه، رشد شرکت و کاهش ریسک است (جاسبی، 1364). هم افزایی را می توان این گونه تعریف کرد: زمانی که دو یا چند عنصر یا عامل با یکدیگر همیاریی و تعامل داشته باشند، معمولا اثری به وجود می آید. اگر این اثر از مجموع اثرهایی که هرکدام از آن عناصر به طور جداگانه توانایی ایجاد کردن آن را داشتند فراتر رود، در اینصورت پدیده هم افزایی رخ داده است(Smith,2001). اولین موج تصاحب و ادغام شرکت ها در آغاز قرن بیستم و بین سال های 1893 تا 1904 بوده است(Weston, and Weaver , 2001).  ادغام عبارتست از ترکیب دو یا چند شرکت از طریق تحصیل مستقیم دارایی های خالص یک یا چند شرکت به وسیله شرکت دیگر. اگر زیاد دقیق نباشیم هر ترکیب بازرگانی ادغام است (جاسبی، 1364).

تلفیق عبارتست از ترکیب دو یا چند شرکت که واحد اقتصادی جدیدی بوجود آورند که مالک دارایی های واحد های ترکیبی است. فرق ادغام و تلفیق در این است که در ادغام واحد اقتصادی جدیدی بوجود نمی آید، در حالی که در تلفیق واحد اقتصادی جدیدی بوجود می آید(صالح اردستانی، 1373). در ادغام شخصیت حقوقی شرکت خریدار حفظ شده ولی شرکت هدف به عنوان یک واحد کسب و کار ادامه فعالیت داده و شخصیت حقوقی آن حذف میشود (جاسبی، 1364).در ادغام شخصیت حقوقی شرکت خریدار حفظ شده ولی شرکت هدف به عنوان یک واحد کسب و کار ادامه فعالیت داده و شخصیت حقوقی آن حذف میشود (جاسبی، 1364). با وجود اهداف اولیه و مشترک در تشکیل هلدینگ و ترکیب موسسات، تفاوت هایی در زمینه های ذیل بین هلدینگ و ادغام وجود دارد: